COROS Y DANZAS DE GRANADA
Grupa „Coros y Danzas de Granada” od 1940 roku działa z pełnym zaangażowaniem i bez przerwy, aby ratować, chronić i popularyzować fundamentalną część niematerialnego dziedzictwa kulturowego Hiszpanii, a w szczególności prowincji Grenada i całej Andaluzji – jej tradycyjne pieśni i tańce.
Przez ponad 80 lat swojej historii Coros y Danzas de Granada odegrała istotną rolę w życiu kulturalnym Grenady dzięki pracy nad zachowaniem i upowszechnianiem dziedzictwa ludowego, stając się punktem odniesienia w dziedzinie folkloru nie tylko na szczeblu lokalnym i prowincjonalnym, lecz także ogólnokrajowym.


Zambra Gitana to zestaw tańców typowych dla cygańskich wesel w Sacromonte w Granadzie. Jest to tradycja sięgająca XV wieku. Jest produktem ewolucji starożytnych tańców mauretańskich, dlatego ma pewne podobieństwa do tańca brzucha. Taniec ten składa się z serii pieśni, tańców, zaklęć, recytacji i gier muzycznych, które tworzą zestaw wokół centralnego tematu wesela, z udziałem większości kobiet. Znany również jako Zambra Mora, Zambra to taniec flamenco Cyganów w Granadzie. Wydaje się, że słowo Zambra ma swoje znaczenie w arabskim słowie zamra (flet) (flet) lub zamara (muzycy). Zambra Gitana narodził się w Sacromonte, popularnej dzielnicy Granady, miasta położonego u podnóża Sierra Nevada, pasma górskiego o szczytach przekraczających 3400 m. W tamtym czasie Cygankę Zambrę tańczono boso, w długiej spódnicy z dużymi plisami zawiązanymi na biodrach, które zdawały się unosić, gdy tancerze tańczyli, oraz w bluzce zawiązanej pod klatką piersiową. Mimo pełnej przeszkód drogi Zambra przetrwała do XIX wieku, kiedy stała się egzotyczną atrakcją dla pierwszych turystów, którzy postawili stopę na tych ziemiach. Romantyczni autorzy zaczęli w swoich dziełach chwalić stereotyp Cyganów z Sacromonte, którzy zawsze byli przedstawiani jako tańczący flamenco. Dlatego też, gdy romantyczni podróżnicy przybyli do Granady z tym obrazem w głowie, stereotyp ten został wzmocniony przez samych artystów, którzy stworzyli pierwsze pokazy dla turystów, którzy opuszczali swoje domy już ubrani w stroje flamenco. W ten sposób jaskinie Sacromonte stały się prawdziwą ikoną hiszpańskiej kultury. Ale flamenco z Zambry było również bardzo obecne w Pokoleniu 27, a punktem zwrotnym był Concurso de Cante Jondo zorganizowany przez Federico Garcíę Lorcę, Manuela de Fallę i innych członków Rinconcillo. Wydarzenie, które okazało się kamieniem milowym w skali kraju, służącym do uhonorowania i promowania tej nowej formy kultury.